मन उधाण वादळाचे. . .

आज एक वादळ उठलंय . . . उद्या उद्ध्वस्त करेल . . .
कुणी आहे का?
.
.
.
कुणी आहे का? . . . त्या वादळाशी लढायच बळ देणारं. . .
त्या वादळात माझा हात घट्ट धरून राहणारं. .

आज खरच खूप एकट वाटतय . . .
आयुष्य एका नाजूक वळणावर, भरकटल्या सारख वाटतय. . .
माझ्या स्वप्नांचा पालोपाचोळा होतो की काय ? . . . सतत इतकच वाटतय . . .
मुळासकट उपटला जाईन की काय?. . . .सतत मन धास्तावतंय . . . .

सतत विचारांच्या वादळाने मन उधाणून येतंय. . .
कुणास ठाऊक कुठे . . . हे वादळ मला घेऊन जातंय. . .

हे वादळ माझा अंत नाही, पण रोज मरण यातना मात्र देईल. . .
पण एकदा माझी "आस" संपली कि "श्वास" हि घेऊन जाईल. . .

क्षणाक्षणाला जळतो आहे श्वास माझा, जळते माझी कातं
वादळाशी लढल्याशिवाय, नाही विझणार जीवन वातं
करीन तुझ्याशी वादळा मी, पुरते दोन हातं
जरी एकटा मी, नाही कुणाची साथं. . .

एकटाच मी. . .. या " मन उधाण वादळातं ". . .

-प्रशांत वालावलकर